Willy Hermes

Et Ennert   

Do bös noch van de alde Welt
Et Brock on och et Kempsche Feld,
Die nooehme dech suo tösche sich
Als lange schmale Strooetestrich.

Wa wet vandag wie alt do bös?
Wat Huis vür Huis vertälle kös?
Van et Fanüß on de Kommuod,
Von Hoßkock on Johannesbruot.

Do häss die harde Bäng jekännt
Wenn Höls ovv Krieewel hät jebrennt.
Din Hüskes häbbe sich jeduckt
Als wie wenn dech et Brock verschluckt.

Wä wet vüel mool hongert Johr
Et Ennert immer krejel wor?
Van schleiten Tiet on schüene Dag
Stammt dine echte Menscheschlag.

Wodrop m`r sich verlooete kann
Dä haut och nieemes in de Pann.
Wä op sin Stöck an`t Ennert stieeht,
Dä kennt Kanieel on Däftigkieet.

Net mar en Nobberschaft es dat,
Mihr als en Vierdel van de Stadt.
Et Ennert es et beäste Stöck
Van Stadt on Lank on Heimatjlöck-!

Gedicht von : Willy Hermes   aus dem Buch“ Schöttjlas“ Verlag J v. Acken Krefeld